تعدادی از لغات و آوانگاری کتیبه های هخامنشی و معادل فارسی آنها
1.eta به معنای “این 2.akart به معنای “ساخته نشده 3.axshina به معنای “فیروزه 4.ati به معنای “آن سوی 5.ayaumani به معنای “نا آزموده 6.ari که کلمه آریا نیز از آن مشتق شده است به معنای” شرور و سرکش 7.aruva به معنای” عمل 8.had به معنای “نشستن 9.hania به معنای “سپاه 10.zorah به معنای “نادرستی 11.sikabaro به معنای” عقیق 12.vashna به معنای” لطف 13.vardana به معنای “شهر 14. varka به معنای “گرگ 15.vaj به معنای “درآوردن چشم 16.yam به معنای “دست درازی کردن 17.mard به معنای “فشردن 18.marika به معنای “مطیع 19.mania به معنای “برده خانگی 20.bav به معنای ” شدن و بودن 21.bara به معنای “تحمل 22.batugara به معنای “پیمانه 23.baga به معنای “خدا 24.baug به معنای “تحمل کردن 25.piru به معنای “عاج 26.partara به معنای “نبرد 27.nah به معنای “بینی 28.naiba به معنای “زیبا 29.duruva به معنای “محکم 30.dipi به معنای “کتببه 31.dahya یعنی سرزمین 32.darania یعنی زر 33.data یعنی قانون 34.tachara یعنی کاخ 35.jad دعا کردن 36.gashta زشت 37.kasaka سنگ قیمتی 38.kama آرزو 39.upasta کمک 40.isuva تبرزین 41.avahana دهکده 42.ardata نقره 43.path به معنای مسیر و راه 45.agree به معنای موافقت 46.shine به معنای درخشیدن 47. vert به معنای چرخش 48.para به معنای پیشین